"හරි ක්‍රිකට්" සහ "සෙල්ලං කිරිකට්"

මේ ක්‍රිකට් වාරයයි. 2005-2006 කාලයේ තරම් නැතත් මේ දවස් වල ක්‍රිකට් උණ අපේ කට්ටියට බෝවීගෙන එනවා පේනවා. අපේ කොල්ලො ගැරඬි මරාගන්නෙත් බොහොම අමාරුවෙන් කියල දැනට නං පෙන්නේ. ඒ හින්ද ලෝලීන්ගෙ "කික්" එක ටිකක් බැහැල වගේ දැන්. මට නං ඇත්තටම් මෙව්වා ගැන කතාකොරන්ඩ කිසිම  අයිතියකුත් නෑ වැඩියෙ ඔව්ව ගැන තේරෙන්නෙත් නෑ. ලෙදර් බෝලයක් අල්ලල වත් තිබ්බ නං අපිටත් ඉතිං ලෝක පූජිත ක්‍රිකටර්ල වීම කෙසේ වෙතත් ඉන්සුවරන්ස් කොම්පැනියක පිනා ජොබ් කටුවක් වත් කොරගෙන ඉන්න තිබ්බ.
 

  මං නං මුලින්ම සෙල්ලං ක්‍රිකට් (ඇත්ත ක්‍රිකට් නොවෙන) ගහන්න බැට් එකක් ඇල්ලුවෙ හය වසරෙදි. ලොකු ඉස්කෝලෙට ගියාට පස්සෙ. ඊට කලින් අපි ගැහුවේ එල්ලේ. උණ බම්බුවකින් කෑල්ලක් කපාගෙන ඒක ගිනි ගොඩකට අල්ලලා තව්මරල මුළ කෙලවරට ටියුබ් පටි ඔතල(ග්‍රිප්එක) අග කෙලවර පුපුරනවට නූල් ඔතල තමයි එල්ලේ පිත්ත හදාගත්තෙ. එව්වා ගහන්න ඉස්සර තිබුන බෝල ජාතියක්. කළු පාට රබර් බෝලේ ලා නිල් හෝ රෝස පාටින් වටකුරුවට ස්ප්‍රින් එක වාගෙ ඉරක් ඇඳපු. අල්ලි තුනට  පින්න ගස් අග්ගිසි දෙක ගානෙ හිටවල බනිස් ඉර ගහල(අපි කිව්වේ එහෙම, සමහරු මනිස් ඉර කිව්වා. ඇත්ත නම දන්නේ නෑ ) වැඩේ සැට් කොරල ගන්නවා මුලින්ම. අපිට "බනිස් කණු" හිටවන්න තරං උවමනාවක් තිබුනේ නෑ. ඉක්මනට වැඩේට ඇන්ටර් වෙන්නයි ඕනෙ. ඔන්න ඉතිං පිල් දෙකට බෙදිලා ගහන පිලේ එකෙක් ගහද්දි අනිත් උන් රකිනවා.  

 ගහන්න "සේව්ව" ( serve කියන එක වෙන්ටැති ,අපි කිව්වෙ එහෙම) දාන එකා හරියට දාන්නේ නෑ කියල ඔන්න ඉතිං වලිය එතනත්. මූ "ඉස්කුරු" දානවා කියල  ගහන එකාගෙන් කොම්ප්ලේන්.(ඉස්කුරු කිව්වේ spin කරලා දානවට, screw කියන වචනේ වෙන්නැති එහෙම කියවුනේ). අන්තිමට ගහන පිලෙන්ම "සේව්ව" දාන්න එකෙක් දානවා. ගහල කට්ටි අතර දුවද්දී තමා කෙළිය. දැන් නං නීති වෙනස් වෙලා අත යටින් තමයි දුවන කෙනාට බෝලේ ගහන්නෙ. ඉස්සර නං ආයෙ පුළුවන් හයියෙන් දමල ගහනවා පාර හිටින්නම . අර රබර් බෝලෙන් ගැහුවම ඉතිං පලු දානවා පිටේ. එව්වා මතක තියන් ඉඳල රැකපු කට්ටිය ගහන්න ආවම රිටන් එක දෙනවා. එල්ලෙ ගැහිල්ලේදී කට් පාරවල් ,ඩ්‍රයිව් පාරවල්,ස්වීප් පාරවල් නෑනේ. පුළුවන් තරම් හයියෙන් පිත්තෙ බෝලේ වදින්න හරහට වැනිල්ල තමයි එකම පාර. ඒක ක්‍රිකට් වල පුල් පාරට සමානයි මට හිතෙන විදියට. සිංහලෙන් කිව්වොත් "ඇදබෑම".

අමු සිංහලෙන් ක්‍රිකට් කොමෙන්ට්‍රිය දෙන විදිහ ගැන අදහසක් ඔළුවට ආවා. මේක මම කොහේදී හරි අහපු එකක්. "වේගපන්දු යවන චමින්ද වාස් පන්දුව කලිසමේ උළා හැරී දිව එනවා.විනිසුරුකරු පසුකරමින් එල්ල කල කෙටි පන්දුවට ටෙන්ඩුල්කාර් එල්ලකළ ඇදබෑම වැරදී පන්දුව පිත්තේ නෙත්තියේ වැදී තුන්වන ලිස්සන්නා සහ ලුහුටන්නා අතරින් වේගයෙන් මායිම කරා ඇදී යනවා" ඔන්න ඔහොමයි හරිනං කොමෙන්ට්‍රි දෙන්න ඕන.

 

ලොකු ඉස්කෝලෙට ආවම එකේ ඉඳන් ආපු කොල්ලො අපිට මැච් ගහන්න කතාකලා මතකයි. ශිෂ්‍යත්වෙන් ආපු අපියි උනුයි ගැහුව මැච්, කාලයක් යනකල් අපි නම්බු පිටින් පරාදයි. අපේ ටීම් එකේ කීප දෙනාටයි ගහන්න පුළුවන් ටිකක් හරි හොඳට. මම නං ගැහුවේම එල්ලෙ පාරවල්. බම්ප් වෙලා එන බෝලෙට ගහන්න හුරු නැති මට හැමදාම පොලු ගිහිං පැත්තකට වෙලා ඉන්න වෙනවා. කාලයක් යද්දි ටිකක් පිත්ත වනාගන්ඩ පුළුවන් උනා.

ඊට පස්සෙ අපේ ගමට ක්‍රිකට් ගෙන ඒමේ ගෞරවය හිමිවෙන්නෙ අපිට. අපි කිව්වෙ ශිෂ්‍යත්වෙන් ලොකු ඉස්කෝල වලට ගිය මාද ඇතුළු මගේ යාළුවො සෙට් එක. ඔන්න එතෙන්දි ගමේ කොල්ලො එක්ක බලද්දි අපි හෙන පොරවල්. පොල් වතු ගානේ , ගුරුපාරවල් ගානේ අපේ "පිච්" හැමතැනම. අලුතෙන් නීති රීති හඳුන්වල දීල, තැනට ඔබින විදිහට නීති වෙනස් කරලා තමයි අපි ක්‍රිකට් ගැහුවෙ. " ගස් කැච්" නීති, හතරේ හයේ සීමා එක එක විදියට වෙනස් වෙනවා. බෝලෙ නැතිවෙන වතු, අකුල් වලට ගැහුවම අවුට් වෙන විදිහට නීති හදනවා. එදාට ක්‍රිකට් ගහන්න ඉන්න කොල්ලො ගාන අනුවත් නීති වෙනස් කරනවා. මේ ගැන වැඩිපුර කතාකරන්න ඕන නෑ. පොඩි මල්ලි, චූටි මල්ලි, සුදුමල්ලි කරපු "ෆෑන් ටෝක්" වල එන නීති, ක්‍රම ඒ විදියටම අපිටත් ආදේශ වෙලා තිබ්බේ ඒ දවස් වල.

 

ටෙනිස් බෝලයක් ගන්නෙත් බොහොම අමාරුවෙන් ඒ කාලේ. DUNLOP බෝලයක් කියන්නෙ අපිට හීනයක් ඒ දවස් වල. AEROPLANE තමයි ඉතිං නැගල යන බ්‍රෑන්ඩ් එක. එව්ව "පැකට් බෝල". "ටින් බෝල" ගණන්. එව්ව දිහා බලන්නෙ වත් නෑ. පැකට් බෝලත් ඔබල බලල තමයි ගන්නේ කඩෙන්. හොඳට එබෙන බෝල තමයි හොඳ. ගල් වගේ බෝල ඉක්මනට පැලෙනවා. ඒ ගන්න බෝලෙත් පදම් කරනවා කියල ඉස්සෙල්ලම වතුර එකක දාල තම්බනවා. ඊට පස්සෙ "සෙවල බැට්ස්මන්" කෙනෙක්ට තමයි අලුත් බෝලෙ ගහන්න දාන්නෙ. පදම් වෙන්න. හනුම වගේ ගහන එකෙක්ට දැම්මොත් ඌ බෝලෙ පැලුවම කව්ද ආයේ බෝලයක් අරන් දෙන්නෙ? ටෙනිස් බෝලයක් නැත්තං එල්ලෙ ගහන මොඩල් එකේ රබර් බෝලෙකින් ගහනවා. එකකුත් නැත්තං ඔටුපාලු බෝලෙකින් හරි මුකුත්ම නැත්තං වෙල් කදුරු ගෙඩියකින් හරි වැඩේ කරනවා අපි. අම්මල අහකදාපු කොසු,ඉදල් මිටවල් වලින් විකට් පොලු හදාගෙන ක්‍රමානුකූලව තමයි අපි ක්‍රීඩා කලේ. මට මතකයි ක්‍රිකට් උණ ඉස්මුදුනටම ගහපු යාලුවෙක් කොලපත් දෙකක් කකුල් වල බැඳගෙන ක්‍රීඩා කරනවා බොහොම අමාරුවෙන්.අපිට ඒ කාලේ ක්‍රිකට් ගහන්න හරිහමන් බැට් තිබුනෙත් නෑ. දැන් නං පොඩි එකාගේ ඉඳන් සෙල්ලං කරන්න අඟල් හයේ විතර ඉඳන් ලොකු එව්ව වෙනකල් කඩෙන් ගන්න බැට් තියනවනේ. ඒවා ඒ තරන් ගණනුත් නෑනෙ. ඉස්සර ඒවා  එහෙම සුලභව තිබුනෙත් නෑ. තිබ්බත් ඒව "කපුරු ගණං" .

අපි කොරන්නෙ හරියන ප්‍රමානෙ රුක්අත්තන ගහක් කපල, කොට කෑල්ලක් අරන් ඇවිත් වඩු වැඩ කරන අය්යෙක්ට දීල බැට් එකක් හදවගන්නවා. පදම් උණාම ඒවා නියමයි. රුක්අත්තන ලීය බරෙනුත් අඩුයි නෙ. පොඩි ඉස්කෝලෙ වත්තෙ ක්‍රිකට් ගහන දවස් වල පාරට තාර දාන්න , තාර බැරල් උණුකරන්න ටයරුයි, කොම්පැනියකින් ඩැමේජ් වෙලා අයින් කරපු රබර් ග්ලවුස් වගේකුත් ගෙනත් දාල තිබ්බ. අපිට ඒවගේ දෙයක් අහු උනොත් ඉතිං "නිශාන්ත රණතුංගට පාලක මණ්ඩලේ බාරදුන්න" වගේ තමා. අතාරින්නෙ නෑ ලේසියෙන්. එදා ඉඳන් විකට් කීපර්ලා ඕසෙට. ග්ලවුස් දාගෙන බෝල අල්ලන්න.

 පණ යනකල් මැච් බැලුවට , ගහක් ගලක් ගානෙ "ලෝර්ඩ්ස්" පිට්ටනි වල සෙල්ලං ක්‍රිකට් ගැහුවට, පංතියේ ඉස්කෝලෙ ටීම් එකට ගහපු උන්ගෙන් ඉල්ලගෙන බැට් , බෝල අල්ලලා වනල උඩදාල බැලුවට, මං නං ජීවිතේට හරි හමන් විදිහට ගහපු ක්‍රිකටක් නෑ.. අරුන්ගේ බෑග් වලින් "බෝල්-ගාඩ්" අරං පංතියේ ඉන්න ගෑණු ගති තියන කොල්ලන්ගේ කටේ උළපු එක නං අඩු නැතුව කෙරුව ඒ කාලේ. ඉස්කෝලෙ කාලෙන් පස්සෙ අල්ලපු ගමේ යාළුවෙක් උන්ගේ කොම්පැනිය නියෝජනේ කොරන්න ක්‍රිකට් ගහන්න පටන්ගත්ත. මූ අලුතෙන්ම ක්‍රිකට් ආම්පන්න අරගෙන එනකොට මට මගදී හම්බ උනා. බැට් එක එහෙම ඉල්ලගෙන එහෙමෙහෙ වනල මම දැන් ඌට හෙන පොර ටෝකක් දෙනවා. මට ඒ කාලේ අපේ උන් ගාව තිබ්බ බැට් ගැන වත් මට හරියට මතකයක් නෑ. ඒ උනත් මූට පොර ටෝකක් දෙන්නෙපැයි ලොකු ඉස්කෝලෙකට ගිය පොරක් විදියට. මං කිව්වා " මචෝ මේක ලෙදර් ගහන්න පුළුවන් බැට් එකක් නෙවෙයි, මට මතක විදියට ලෙදර් ගහන එව්ව වල බඳ වටේට ෆයිබර් වගේ ලේයර් එකක් තියනවා" කියල. මුගෙ කට ඇදඋනා. "අනේ මන්ද බං මෙව්වා තමා තිබුනේ" කියල ඌ යන්න ගියා. පස්සෙ සතියකින් විතර මූව ආයෙත් මුළිච්චි උනා. මම එනකොටම කුණුහරුප වරුසාවක් කියාගෙන"සජ්ජෝ , තෝ දන්න ක්‍රිකට්" කියල මට බැනල බැනල  බැට් එකක් පදම් කරන විදිය කියල දුන්න. එදයින් මෙදා මං හිතාගත්ත නොදන්නා මගුල් ගැන ආයේ නං පණ්ඩිතකම් කියවන්නෙ නෑ කියල.

  

හරිහමන් ක්‍රිකට් ගැහිල්ල අපි හිතන තරං ලේසි වැඩක් නෙවෙයි මට තේරෙන විදියට. ඔය හැම ක්‍රීඩකයම අත් වල ඇඟිලි වල ප්ලාස්ටර් ඔතාගෙන ඉන්නෙ චූන් එකට යැ.. සජීවීව මැච් බලද්දි තමයි පේන්නේ බෝලෙට ගැහුවම බෝලෙ යන්නෙ ඇදේට (වක්‍රාකාර මාර්ගෙක) කියල. කැච් එකක් අල්ලන්න මං වගේ එකෙක් දැම්මොත් ඉර මුදුන් වෙච්ච වෙලාවට  ඇහැ "ගිනිකණ වැටිලා", අර "යකඩ බෝලෙ" ඔලුවට පතබෑවිලා ඉස්පිරිතාලේ යන්න තමා වෙන්නෙ. අර මගේ යාලුව කිව්වා විදියට වේග පන්දු කාරයෙක් බෝලෙ එවනකොට පේන්නේ බෝලෙ බිම වදින තැන වෙනකල් විතරලු. ඊට පස්සෙ බෝලෙ පේන්නේ නෑ ලු. අනුමානේටලු ඔය වනන්නේ ටිකක් වෙලා යනකල්. කොමෙන්ට්‍රිය දෙන බුවාලා "දැන් මහේල ජයවර්ධනට පන්දුව හොඳින් දර්ශනය වෙනවා" කියල කියන්නෙ ඒ නිසා වෙන්ටැ. ඕවයෙ ඇත්ත බොරු දැනගන්න මං ක්‍රිකට් ගහල තියනවයැ. අපි ගහල තියෙන්නෙ "ඇට බෝල" නෙ. 

 

මේ දවස් වල මං හැමතැනම දකිනවා ටීම් එකෙන් අරූව ගලවන්න ඕන, මූව එල්ලන්න ඕන කිය කියා කට්ටිය අදහස් දක්වනවා. අපේ සීයත් මේ ලඟදි චන්දිමාල්ට බැන්න "^%&%&$*& මගුලක් කොරනවද මන්ද ගහන්නැතුව" කියල. අපේ සීය ජීවිතේට ටෙනිස් බෝලයක් තියා ජිල් බෝලයක් වත් අල්ලල නෑ. ඒ උනාට අහල බලන්නෙපැයි උන්දැගේ ක්‍රිකට් විචාර. තේරීම් කමිටුවෙ සභාපති පරාදයි. මං ෂුවර් එකටම දන්නවා බුවාගෙන් ඇහුවොත් "ඩක්වත්- ලුවිස් මෙව්වඑක" හැදෙන විදියත් කියල දෙයි මං දන්නැති උනාට. මේ පාර අපේ එවුං නං ඇදගෙන නාගන්නව වගේ තමා මට දැනට නං පේන්නෙ. එක්කො එහෙම කියන්නත් බෑ. කව්ද දන්නෙ ඉස්සරහට මොනව වෙයිද කියල. ජීවිතේට "හරි ක්‍රිකට් " නොගහපු "සෙල්ලං කිරිකට්" විතරක් ගහපු මං, ඔය සම්බන්ධ දේවල් නොකිය "ගොළුවා තිත්ත බේත් බිව්වා වගේ" ඉන්න ඕන. එල්ලෙ ගහපු අපිට මොන ක්‍රිකට්ද ආයිබෝං .. එතකොට මේ දවස් වල ක්‍රිකට් විචාර දෙන කට්ටිය ඔක්කොම "හරි ක්‍රිකට්" ගහපු උදවියද?? වෙන්ටැති නේද? මං එහෙම නෑ කියල මට පුලුවනෑ අනිත් අයත් එහෙම නෑ කියන්න.