පෙරේතයො, කුම්භාණ්ඩයෝ, කට්ටඬි එක්ක සාත්තර සාත්තරේ ……

කටුස්ස ඇතුළු කීපදෙනෙක් හොම්බටම දමල ඇරිය අංජබජල් ඔල්මොරොන්දන් මොළේ කොලොප්පන් කිසි ගැලපිල්ලක් නැති එකක් ලිව්වා කියල.බලාගෙන ගියාම කතාව ඇත්ත. ඒක මොකෙක් වත් බලන්නෙ නෑ. ඒ නිසා ඔන්න ඒ අදහස් වලට  හිස නමල මගේ පුරුදු ඉස්ටයිල් එකෙන් ටෝකක් දෙන්න කල්පනා කොලා සමාජ ගිනි විජ්ජුම්බරේ ගැන. අද කියන්න යන්නේ ඇහැට නොපෙනෙන බලවේග, යක්ෂ පෙරේත භූත ආත්ම කෝඩිනේට් කොරන , අත්භූත ලෝකේ නියෝජනය කොරන අපේ සමාජයේ අම්බැසඩර්ලා ගැන.

ඒ කියන්නෙ කපුවො, සාත්තර කාරයෝ, කට්ටඬි බුවාලා ගැන. මේකට වස්තු බීජේ හිතට වැටෙන්න හේතුව තමයි මේක කොටන වෙලාවෙත් අපේ ගෙදෙට්ට ගෙවල් තුනකට එහායින් කොහෙන්දෝ පාත් වෙච්ච කපුවෙක් දේවාලයක් අටවාගෙන හවසට ගෙජ්ජි වැලක් හොල්ල හොල්ල හක්ගෙඩියකුත් පිඹ පිඹ බෙරේකට තඩිබාන සද්දෙ ඇහෙන එක. ඉඳල හිටල මහා හයියෙන් කුණුහරුපෙන් බනිනවත් ඇහෙනවා ආතුරයන්ට. ඒ වැහිලා ඉන්න පෙරේතයෝ බයකොරලා පන්නන්නලු. පෙරේතයෝ භූතයෝ කුණුහරුප වලට බයයි කියනවනේ.හවසට හුළං අත අපේ ගෙවල් පැත්තට හැරෙනකොට එන කට්ටකුමන්ජල් දුම, හොර මීයට මැස්සො ඇදෙන්නා වගේ ලාකළුවරේ කපුවාගේ ගුබ්බෑයමට ඇදෙන මිනිස්සු (වැඩිහරියක් ගෑණු) , මෙලෝ රහක් තාලයක් නැතිව යක් බෙරේකට තිඩිබානකොට ඇහෙන මළ මුස්පේන්තු සද්දෙ, ඔය කියන ඔක්කොන්ගෙන්ම හිතට එන යක්ශාරූෙඪ නිසා තමයි මේ ටික ලියවෙන්නෙ.

මිනිස්සුන්ට ගොඩක් වෙලාවට දෙය්යො බුදුන් සහ දේවාල මතක් වෙන්න පටන්ගන්නෙ මොකක් හරි කරදරයක් උනාම. මානසික පීඩනයකින් ඔලුව කචල් වෙනකොට , දියේ ගිලෙන්න යන මිනිහ පිදුරු ගහෙත් එල්ලෙනවා කියන්නා වගේ ඔන්න ඉතින් පලයන් දේවාල ගානේ සාත්තර කාරයෝ පස්සෙ. ඒ තැන් වලට ගියාම "ඔයගොල්ල සල්ලි හොඳට හම්බකරනවා.. ඒත් ඉතුරුවක් නෑ.. හරියට කරදර ගෙදරදොරේ...පොඩි දේටත් රණ්ඩු වෙනවා ගෙදර.. වටේ මිනිස්සු ඉරිසියයි ඔයාල දියුණු වෙනවට..කොච්චර මහන්සි උනත් මහන්සියේ තරමට ප්‍රතිපල නෑ.. දරුවෝ ඉන්නවා.. ඒ උනාට කියන දේ අහන්නේ නෑ.. හැම වෙලාවකම නුරුස්නා ගතියෙන් ඉන්නෙ." ඔන්න ඔය එකම කතන්දරේ තමයි සාත්තර කියන කපුවො අහිංසක මිනිස්සුන්ගේ ඔලු වලට දාන්නෙ.

අපේ ගෙවල් ගාව ඉන්න කපුවා 202යි සත පනහක් ගන්නවා සාත්තරයක් කියන්න. දේසීය ඌට. දෙකයි පනහ උගෙ දෙයියන්ට (පෙරේතයට). ඒකත් පෙරේතයට කොහොම දෙනවද කියන්න නං මං දන්නෙ නෑ. ඉස්සෙල්ලම අර කිව්ව විදිහෙ මනස්ගාත ටිකක් ඔලුවට දානවා . ඊට පස්සෙ කියනවා අහවල් හූනියම අතන වළලලා තියනවා ඒක ගොඩ දාන්න අච්චරයි, අතනින් නූලක් පන්නල තියනවා ඒක අයින් කරන්න මෙච්චරයි, ගේ ආරස්සා කොරන්ඩ මෙච්චරයි කියල කපනවා ගාන ඌව නට්ටන් වෙන්නම. අපේ ගේ ඉස්සරහින් මුගේ ගුබ්බෑයමට රිංගන්න යන උදවිය දැක්කම දුක හිතෙනවා. දුප්පත්කමේ අන්තෙටම එරිච්ච ගම්වල ඉන්න ගෑණු, මිනිහගේ බේබදුකම නිසා දහසක් දුක් හිතේ හිරකරන් ඉන්න ගෑණු, දරුවන්ගෙ අකීකරු ඇට්ටරකම් වලින් හෙම්බත් වෙච්ච මිනිස්සු, එකී නොකී දහසක් ප්‍රශ්න වලින් ඔලුව බරවෙච්ච මිනිස්සු තමයි මූ ගාවට යන්නෙ. එහෙම ගිහිං මූ කියන එව්වට වාල්වෙලා අතේ ඉතුරු වෙලා තියන පිච්චියත් මූට පුදලා කබලෙන් ලිපට වැටෙන එකයි ඇත්තටම වෙන්නෙ.

මුගෙ දේවාලේ වගේ තැන් තැන් වල හතු පිපෙන්නා වගේ මතුවෙන දේවාල සංස්කෘතියෙදි අපිට දකින්න හම්බවෙන පොදු දෙයක් තමයි ඒ හැම දෙවාලයක්ම වගේ පොඩියට පටන් අරගෙන ටික දවසක් යද්දි මහා ඉහලින් බැබලෙන්න පටන් ගන්නවා. මිනිස්සු සූ ගාල එන්න පටන් ගන්නවා. ටික කාලයක් යද්දි , කපුව බොරුකාරයෙක් බව තේරෙනවා, එක්කෝ ඌ උගේ දේවාලෙට එන ගෑනියෙක් උස්සන් පැනල යනවා, එක්කො ගැනුඅතවරයක් නිසා හිරේ යනවා, එහෙමත් නැත්තං පාන නිවුන වගේ බල්ලෙක් වත් එන්නේ නැතුව මැස්සො ඇහිරෙන තත්වෙට වැටෙනවා. අපේ ගෙවල් ගාව කපුවා දැන් ඉන්නෙ නැගගෙන එන අවධියෙ. ඉස්සර කබල් බයිසිකල් කටුවකින් ආපු එකා දැන් යන්නෙ පල්සර් එකේ. මම ෂුවර් එකටම දන්නව තව ටික දවසකින් ඕකා වාහනෙකුත් ගන්නව.මොකද, එන්න එන්නම මූ ගාවට පෝලිමේ යන අහිංසක මිනිස්සු ගණන වැඩිවීගන යනවා. මම මේ ලඟදි පොඩි ප්ලෑන් එකක් ගැහුවා තව යාලුවෙකුත් එක්ක පොඩියට බැඳපු පිදුරු මිටි ටිකක් ඕකගේ දේවාලේ ඉස්සරහ එල්ලන්න. ඕක නං කරනවාමයි. වටේ ඉන්න ගෙවල් වල එවුනුත් මූ එක එක දොලපිදේනි දීල මුගේ බහට නම්මගෙන ඉන්නෙ. නැත්තං මෙලහකටත් මං උන්දැට සාත්තර කියන වෙලාවට ගල් පූජාවක් තියල ඉවරයි. හැබැයි මං හොඳාකාරවම දන්නවා මිනිස්සු  ඕකගෙ දෙවාලෙත් කඩල ඕකටත් ගහල ඕකව පන්න දවස වැඩි ඈතක නෙවෙයි කියල.

කපුවො බිහිවෙන්නෙ කොහොමද කියල හොයල බලද්දි "දෙය්යන්ගෙන් වරමක් එනව " කියල තමයි මුලින්ම කියවෙන්නෙ."මට පොඩි වරමක් තියනවා, දේවාලයක් හදාගන්න කියල හීනෙන් කියනවා දෙය්යෝ" කියන කතාව තමයි කපුකමේ ආරම්භය. අහවල් දෙය්යො ආරූඩ වෙනවා කියා කියා ස්වයං මෝහනයට ලක් වෙලා මොකෙක් හරි මල පෙරේතයෙක්ගෙ ක්‍ෂුද්‍ර ආත්මය තමන්ගෙ හිතට ඇතුල් කරගන්නෙක තමයි වෙන්නෙ. මම දන්න විශ්වාස කරන විදියට නම් දෙවි වරු කියන්නෙ මනසින් උසස් කොටසක්. අසූචි වළකට වැටිලා ඉඳල ඒකෙන් අමාරුවෙන් ගොඩ ආපු කෙනෙක්  ඒ තමන් වැටුන අසූචි වල දැක්කම ආයෙත් බැහැල බලන්න හිතනවද? මිනිස් ආත්මෙන් අත්මිදිලා ඊට වඩා උසස් තැනකට පත්වුණු දෙවිවරු කවදාවත් ආයෙත් මිනිහෙක්ගේ ශරීරයකට, මනසට ඇතුල්වෙන්න හිතන්නෙ වත් නෑ මම නම් දකින විදියට. අනිත් එක තමයි ඔය වරම් ලැබෙනවා කියල කියන එවුං බොහෝ වෙලාවට මේ ලෝකෙ ජීවත් වෙන්නෙත් මළපෙරේතයෝ වගේ. ඒ වගේ එවුන්ට දෙය්යො වැහෙනවද?

දෙය්යො වැහෙනවා කියන එවුං හැම එකෙක්ම වගේ මනස දුර්වල වගේම ඔය සම්බන්ධ දේවල් ඉස්මුදුනින්ම පිළිගන්න උදවිය. ඔය වගේ දේවල් ගැන හිතල හිතල මුලින්ම ස්වයං මෝහනයකට පත් වෙනවා. අපි දන්න විදියට දුර්වල මනසක් සහිත උදවියට සාමාන්‍ය ජීවිතේදිත් පිටස්තර බලපෑම් වැඩියි. ඒ වගේ තමයි මම විශ්වාස කරන විදියට ඒ වගේ පුද්ගලයින්ගේ මනසට ඇතුළුවෙන්න ,බලපෑම් කරන්න පිටස්තර ක්‍ෂුද්‍ර ආත්ම වලට බොහොම ලේසියෙන් පුළුවන්. ඔය "වරමක් තියනවා" කියන උදවිය මල් පැළක් හදල, දුම්මල පාරක් ගහල, පුළුවන් නම් බෙරෙකටත් තඩිබාලා, ගෙජ්ජි වැලක් හොල්ලල ඒ දේවල් වලින් ස්වයං මෝහනයකට පත් වෙනවා. ඊට පස්සෙ උන් "දෙය්යො" කියල හඳුන්වන "මළපෙරේතය"ව තමන්ගෙ හිතට ඇතුල් කරගෙන පිස්සු කෙලින්න පටන්ගන්නවා. ඔය ඔලුවට දාගන්න එකා, එන එවුන්ට කුණුහරුපෙන් බණින, ඔළුව කරකෝන සහ විකාර රූපී විදියට හැසිරෙන පුදුමාකාර "දෙයියෙක්". 

සාත්තර කෙරුවාවේදි ඇත්තටම වෙන දේ ගැන කාලයක්  තිස්සෙ අහපු දැකපු දේවල් එක්ක යම් කිසි අදහසක් මගේ ඔලුවෙ තියනවා. මම විශ්වාස කරන හැටියට අපිට නොපෙනෙන ක්‍ෂුද්‍ර ආත්ම  විශාල පිරිසක් අපි අවට හැමතැනකම වගේ ගැවසෙනවා. ඒ ආත්ම වලට දෘඩ ශරීරයක් නැහැ.අපේ සිත අපිට එහෙ මෙහෙ යවන්න පුළුවන් වගේම  ඔවුන්ට ආලෝකයේ ප්‍රවේගයෙන් ගමන් කරන්න පුළුවන්. අපිට නොපෙනුණාට අපි අවට ඕනෑම තැනක ඒ ආත්ම වලට සැරිසරන්න පුළුවන්. මම හිතන විදියට මනස දුර්වල පුද්ගලයන් සමග වැඩි වැඩියෙන් ඔය කියන පිරිස ජීවත් වෙනවා, ඒ අවට සැරිසරනවා. මට හිතෙන එහෙම වෙන්නෙ , ඒ පුද්ගලයින් හැසිරෙන ආකාරය, ජීවත්වෙන ආකාරය සහ ක්‍රියා කරන ආකාරය ඔය කියන පෙරේතයන් කැමති රුචි ආකාරයම වෙන නිසාවට. අපි උනත් කැමතියි නෙ අපේ අදහස් එක්ක ගැලපෙන උදවියත් එක්ක හැසිරෙන්න, ඇසුරු කරන්න. ඒ වගේ.

යම් හොරකමක් ගැන සාත්තරයක් අහන්න කව්රුහරි ඔය විදිහෙ දේවාලෙකට යනවයි කියල හිතමු. ඒ යන මනුස්සයත් එක්ක අර කිව්ව විදිහෙ ක්‍ෂුද්‍ර ආත්ම ගමන් කරනවා. ඒ අවට ඉන්නවා. දේවාලේ කපුවා ආරූඩ උන වෙලාවට ඌ උගෙ මනසට රිංගවගන්ත ක්‍ෂුද්‍ර ආත්මයට පුළුවන් සාත්තර අහන්න ආපු මනුස්සය වටේ ඉන්න, ඒ එක්ක ආපු ක්‍ෂුද්‍ර ආත්මත් එක්ක කතාකරන්න, ගනුදෙනු කරන්න (communicate) . ගෙදර කොහෙද තියෙන්නෙ, ගේ ඉස්සරහ මොනවද තියෙන්නෙ, ගෙදරට යන විදිය කොහොමද වගේම ඒ ආපු මනුස්සයාගේ ගති ස්වභාව ගැනත් උන් ලවා අහගන්න කපුවට වැහිල ඉන්න මල පෙරේතයට පුළුවන්. ගෙදර යම්කිසි හොරකමක් වෙලා තියනවා නම් ඒක සිද්ධවුණු වෙලාවේ අර කියපු ක්‍ෂුද්‍ර ආත්ම ඒ අවට සැරිසරලා තියනවනම් ඒ ගැන විස්තර අහගන්නත් කපුවට පුළුවන්. ආලෝකයේ වේගයෙන් ගමන් කරන මේ පෙරේතයෝ එවෙලේම එතනට යවල ඒ ගැන කව්රුහරි වෙන පෙරේතයෙක් දැකල තියනවා නම් ඒ ගැනත් සම්පූර්ණ විස්තරේ දැනගන්න හැකියාව තියනවා.

කපුවට වැහෙන ක්‍ෂුද්‍ර ආත්මය බලවත් බවෙන් වැඩි නම් ඒ වගේ තොරතුරු  දැනගන්න පුළුවන් හැකියාව වැඩි වෙනවා. ඔය විදියට සාත්තර කියවෙන නිසාවට තමයි අපිට සාත්තර අහගෙන ආපු මිනිස්සු " ගේ තියන තැන, එන විදිය වගේම ඔක්කොම විස්තර හරියටම කිව්වා"කියල කියනවා අහන්න ලැබෙන්නෙ. හොරකමක් උනා නම් ඒ සම්බන්ධව දැනගැනීමේ ක්‍ෂුද්‍ර ආත්ම lead එක හරියටම තිබුන නම් ඒ විස්තරෙත් හරියටම කියවෙයි.

සාත්තරේ අහන්න යන පුද්ගලයත් එක්ක ඔය පෙරේතයෝ ගියෙ නැත්තං , එහෙමත් නැත්තං අර විදියේ සම්බන්ධතා කැඩිල තිබ්බොත් කපුව කියනවා "ඔයාට සාත්තර කියවෙන්නෙ නෑ" කියල. මට හිතෙන විදියට හිත හයිය මිනිස්සු සාත්තර අහන්න ගියාම ඒ වගේ උදවියට සාත්තර කියවෙන්නෙ නෑ බොහෝ වෙලාවට. "ඔය කපුව හොරෙක් , සාත්තරයක් අහල වැරදිච්ච ගමන් ඕකගේ හොම්බට දෙකක් අනිනවා" කියල හිතාගෙනම යන උදවියට කපුවො සාත්තර කියන්නෙ නෑ. මට හිතෙන විදියට හිත හයිය ඒ වගේ උදවිය එක්ක අර කියන මළ පෙරේතයෝ ගමන් කරන්නේ නැති නිසා කපුවට lead එකක් අල්ලගන්න බැරුව යනවා ඇති.

ඔය වගේ රට වටේ හතු පිපෙන්නා වගේ බිහිවෙන දේවාල එකපාරට ජනප්‍රිය වෙලා ආයෙත් නැත්තට නැතිවෙන්න හේතුව ගැන පෞද්ගලික අදහසක් අදහසක් තියනවා. 

 ලංකාවේ තියන ලොකු දේවාල හැමදාම වගේ මිනිස්සුන්ගෙන් පිරිලා ඉතිරිලා තියනවා අපිට දකින්න පුළුවන්. ගොඩක් දුරට ඒවා වල සාත්තර කියන්නෙ නෑ. ඒවාට යන මිනිස්සු යමක් පූජා කරලා යම් ප්‍රාර්ථනාවක් කරන ඒකයි කරන්නෙ. ඒක හරිගියොත් ඉතිං එහෙම වෙන්නේ දෙය්යො නිසා. වැරදුනොත් ඒ තමන්ගෙ කරුමෙට. එහමත් නැත්තං දෙයියන්ට මොකක් හරි අතපසුවීමක් කරලා තියනවා. ඒ නිසා ආයෙත් දේවාල ගානේ යනවා. හරි ගියොත් දෙය්යො, වැරදුනොත් කරුමෙ. ඒ නිසා ලොකු දේවාල වලට මිනිස්සුන්ගෙන් අඩුවක් නෑ කවදාවත්.

හැබැයි පොඩි ප්‍රමාණයේ දේවාල පවතින්නෙ ටික කාලයයි. ඒ දේවාල වල ආවේශ වෙන කපුවා ආවේශ කරගන්න පෙරේතයගේ "පවර්" එක අනුව, වැඩ කිඩ අඩු වැඩි වෙන නිසා  ජනප්‍රියත්වයත්  අඩු වැඩි වෙනවා. මුල්ම කාලෙ ඔය පෙරේතය ගානට වැඩේ කරගෙන යනවා. හවස් වරුවට තමයි කපුව  පෙරේතයව අල්ලලා ඔලුවට ඔබාගන්නෙ. ඊටපස්සේ සාත්තර කියනවා පැය 2ක් විතර. වැඩේ නැගල යන්න ගත්තට පස්සෙ සෙනග වැඩි වෙනකොට උදේටත් පෙරේතයව අල්ලගෙන සාත්තර කියන්න පටන්ගන්නවා. ඊටත් පස්සෙ  කපුවගෙ හොද්ද බොරවෙනකොට කට්ටිය එනවා වැඩි නිසා දවස පුරාමත් සාත්තර කියන්න පටන්ගන්නවා. මේක මගේ දහසක්. මට හිතෙන විදියට එහෙම නිවාඩුවක් විවේකයක් නැතුව අර ක්‍ෂුද්‍ර ආත්මෙ හිර කරගෙන වැඩ ගන්නකොට ඒ පෙරේතයටත් වැඩේ එපා වෙනවා. පෙරේතයට උනත් නිදහසේ ඉන්න තියෙන්නෙපැයි. ඔහොම ටිකක් කල් යනකොට පෙරේතය fed-up වෙලා බොරු කියන්නත් පටන්ගන්නවා.

  ඊටපස්සෙ තමයි මිනිස්සු කපුවට ගහල පන්නල, දේවාලෙ කෙරුම් හමාර වෙන්නෙ. ලංකාව පුරා ඔය කියන විදිහෙ දේවාල එක පාරට ප්‍රසිද්ධ වෙලා ඊට පස්සෙ බල්ලෙක් වත් යන්නේ නැතුව මැස්සො ඇහිරෙන තත්වෙට වැටෙන්න හේතුව විදිහට මගේ පැහැදිලි කිරීම ඕකයි.

බුද්ධාගමේ උගන්නන විදියට දෙවිවරු කියන්නෙ මිනිස්සුන්ට වඩා මනසින් උසස් කොට්ඨාශයක්. අපි පිනක් දහමක් කරලා ඒ පින දෙවියන්ටත් අනුමෝදන් කලාම ඒ පින් ලබාගෙන දෙවිවරු තවත් සැපවත් වෙනවා සහ ඒ පින් අරගෙන සතුටු වෙලා අපිට ආශිර්වාද කරනවා කියලයි කියවෙන්නෙ. එහෙම පින් දෙනකොට අපේ හිතත් සතුටු වෙනවා, (හරියට නිකං දානයක් දෙනවා වගේ) ඒ පින් අරගෙන දෙවියන් සතුටු වෙනවා, එතකොට අපිටත් පින් ලැබෙනවා. ඒ පින් ලබාගෙන දෙවිවරු අපේ කරන කියන දේට ආශීර්වාද කරනවා. ඔය ටික ඇරෙන්න දෙවියන්ට වෙන කරන්න පුළුවන් දෙයක් තියනවා කියල මම නම් විශ්වාස කරන්නෙ නෑ. අහල තියන විදිහට දෙවි කෙනෙක් අරක්ගත් ගහක් කපන්න පොරවක් අරන් මිනිහෙක් එනකොට "අනේ මේ ගහ තෝරා නොගනීවා" කියල දෙය්යො ප්‍රාර්ථනා කරනවලු. එකම තෝරාගත්තොත් "පොරව නොකැපේවා" කියල ප්‍රර්ථනා කරනවලු. බාගයක් කපාගෙන යනකොට " මේ මනුස්සයට මීට එහා කපන්න බැරිවෙන්න මහන්සියක් දැනේවා" කියල පතනවලු. අනේ ගහ කපල බිම වැටෙන්න කලින් ඒ ගහ අතැරලා වෙන ගහකට මාරු වෙනවලු. දෙයියන්ට කරන්න පුළුවන් තරම තමයි ඔය. අපිට වඩා මනසින් සහ ඉන්න තත්වෙන් උසස් යයි සලකන, අපි දෙන පින් ලබාගන්න හැකියාව තියන දෙවිවරුන්ට බෞද්ධයෝ විදියට අපි පින් පමුණුවනවා. එයින් ඇත්තටම අපිටත් පින් ලැබෙනවා වගේම යම් අශීර්වාදෙකුත් ලැබෙනවා. එච්චරයි. ඒත් හින්දු ආගමේ ඉන්න දෙවිවරු යම් යම් දේවල් ලබාදෙනවා කියල ඒ ආගමේ උගන්නනවා. අපේ ඉන්න බෞද්ධයෝ ඒවා ඔලුවට දාගෙන ඒ දෙවිවරු අදහනවා, පිහිට ඉල්ලනවා, ඒ වෙනුවෙන් දොළ පිදේනි දෙනවා. ලොකු දේවාල වල කපුවන්ට රජ මගුල්.

 අපේ මිනිස්සු කතරගම යන්නෙ කිරි වෙහෙර වඳින්න නෙවෙයි, දේවාලෙට. දේවාලෙට ගිහිං දෙයියෝ බලල වෙලාවක් තිබුනොත් විතරක් ලංකාවට බුදුන් වැඩිය තැනක් විදිහට පුද ලබන කිරි වෙහෙරට ගිහිං එනවා. වෙලාවක් තිබ්බොත් විතරක්. පන්සලෙත් චයිත්‍යයට බෝධියට, බුදු ගෙට වැඩිය මිනිස්සු ඇදෙන්නේ පන්සලේ පැත්තකින් හදල තියන දේවාලෙට.  "බුදුහිමියන්ටත් කලි යුගයේ, දෙවියන්ගේ පිහිටයි" කියල නන්දා මාලිනී සිංදුවක් කිව්වෙ ඔය දේට විරුද්ධව. ඕව වෙනස් වෙන්න ඕන දේවල්.

පෙරේතයො කුම්භාණ්ඩයෝ ගැන කියා කියා ඉඳල දෙවි වරු ගැන කිව්වෙ පොඩි පැහැදිලි කිරීමක් කරන්න. ඔය කියන ජාති වල එවුන්ගෙ මානසික මට්ටම් සහ උන්ට කරන්න පුළුවන් දේවල් දෙවිවරුන්ට වැඩා ගොඩක් අඩු මට්ටමෙන් තියෙන්නෙ මම නම් දන්න විදියට. අඩුගානේ දෙන පිංලබාගන්නවත් ශක්තියක් නෑ . එහෙම බැලුවම මුන්ට කරන්න පුළුවන් දෙයක් ඇත්තෙම නෑ. දෙවියන්ටත් බැරි නම් මුන් කොහොමද කරන්නේ? අරවගේ දෙයක් නම් සාත්තරේකින් බලාගන්න පුළුවන් වෙයි සමහරවිට. ඒකත් වරදින්න පුළුවන්. අර ආරූඪ වෙච්ච පෙරේතයට එපා වෙලා ඉන්න වෙලාවක බොරුවක් උනත් කියවෙන්න පුළුවන්. ඒ විදියට බලනකොට අහිංසක මිනිස්සු කරදරේක වැටිලා හොර කපුවො අල්ලගෙන තියන සේසතම උන්ට දීල දාලා කබලෙන් ලිපට වැටෙන මේ ක්‍රමේට තිත තියන්න කාලේ හරි.

 

 ඉස්සර නම් කාලෝ ෆොන්සේකා මහත්තය සහ ආචාර්ය ඒබ්‍රහම් ටී. කොවුර් මහත්තය "යතාර්තවාදීන්ගේ සංගමය" පිහිටුවාගෙන මේ මිත්‍යා මත වලට ප්‍රසිද්ධියේ පහරදුන්නා. අද කාලෝ මහත්තය වයසයි, කොවුර් මහත්තය මැරිලා. යතාර්ථය යටකරගෙන මිත්‍යාව පැතිරිලා. පත්තරයක් ගත්තම මැණික්හින්නේ හුලවාලියන්ගෙන් පටන් අරගෙන ලංකාව පුරාම තියන දේවාල ගැන දැන්වීම්. ඒවයේ කියන විදියට පිට රට ඉන්න එවුනුත් වශී කොරන්න පුළුවන් තරමට මුන් බලගතුයි. පත්තර වල "අහවල් මල පෙරේතයා වැහුණු කන්‍යාවිය රෑට හෙළුවෙන් දීෂ්ටි වෙයි" ආකාරයේ ආටිකල් වැහි වැහැලා. රත්තරං පොරවගත්ත කපුවො ගැන විස්තර රුපවාහිනී නිවුස් වල පවා යනව. මේ දේවල් වලට විරුද්ධව කව්රුත් කතාකරන්නෙ නෑ. කතාකරන්න බයයි. එක්කො සල්ලි වලට යට වෙලා සද්ද නැතුව ඉන්නවා. ඕවට දැන්වීම් දාන්න, මාලිගා තනාගෙන යහතින් වැජඹෙන්න මුන් වියදම් කරන්නෙ අසරණ මිනිස්සුන්ගෙ රීරි මාංසෙ.

 මේ ලඟදි මං දැක්ක ලොකු දේවාලෙක කපුවෙක්ගෙ පුතෙකුගේ කරේ නිළියෙක් එල්ලිලා ඉන්න පිංතූර පත්තර වල පවා යනවා. ප්‍රසිද්ධ කපුවන්ට මාළිගා වගේ ගෙවල්, අති සුඛෝපභෝගී වාහන වගේම උතුරන්න සල්ලිත් තියනවා . ඔය සුප්‍රසිද්ධ"ගාල්තැන්නේ කපුවා" 2007 අවුරුද්දෙ මං United Motors ආයතනයෙ මෝටර් රථ ඉංජිනේරු ප්‍රයෝගික පුහුණුව ලබන කාලෙ උගෙ Montero එක සර්විස් කරන්න ආව. ඒ දවස් වල කව්රුත් මෙයාව දන්නෙ නෑ. ප්‍රසිද්ධත් නෑ. මම ඉන්න තැන කාර්මික ශිල්පියා බුවාව කලින් ඉඳන් දන්නවා. ආයතනෙට එන හොඳ කස්ටමර් කෙනෙක් නිසා. මිනිහ ඇහුව කපුවගෙන් "මහත්තය කලින් තිබ්බ එක විකිණුවද?" කියල. මූ කියපි "නෑ ඒකත් තියනවා, මේක ගිය මාසේ ගත්තෙ" කියල. ඔන්න කොල්ලො සෙල්ලං. මේ කපු වහන්සෙ ඒ දවස් වල අනිත් ලොකු කපුවොත් එක්ක බලද්දි බොහොම පොඩිපහේ කපුවෙක් . එතකොට අනිත් උන් කොහොමට ඇත්ද?? ඔය හැම දෙයක්ම අසරණ මිනිස්සු බොහොම අමාරුවෙන් හරිහම්බ කරලා පූජා වට්ටියට තියල පුදන මුදල්, පිං කැටේට දාන සල්ලි. 

 

මේවා ගැන කතාකරන්න කව්රුත් නෑ. දුප්පත් මිනිස්සු මිත්‍යාව හරහා සූරාකන ක්‍රමයට තිත තියන්න, අඩුගණනේ ඒ ගැන දැනුවත් කිරීමක් කරන්න වර්තමානයේ කව්රුත් ඉදිරිපත් වෙන්නෙ නෑ. එහෙම ඉදිරිපත් උනත් ඒවාට ප්‍රසිද්ධියක් දෙන්න කිසිම මාධ්‍යයක් පෙළඹෙන්නේ නෑ. කපුවන්ගෙන්, දේවාල වලින් ලැබෙන සල්ලි කුට්ටි උන්ට වටිනවා දුප්පත් අහිංසක මිනිස්සුන්ට වැඩිය. වර්තමානයට "යතාර්තවාදීන්ගේ සංගම්" වල , කොවුර්ලගේ, කාලෝ ලගේ අඩුව තදින්ම දැනෙමින් පවතිනවා. ඒ අඩුව පුරවන්න කව්රුත් නැති එක අසරණ මිනිස්සුන්ගෙම කරුමෙ තමයි ඉතින්.