ස්කූටි ළඳුන් සහ පවුල්සංස්ථාව

මට හොඳට මතකයි මං දන්නා එකෙක් එකපාරක් ඕ ලෙවල් පන්ති යනකාලේ යාළුවෙලා හිටපු කෙල්ල අතෑරලා දැම්ම ඌ එපා කියද්දී බයිසිකලෙන් පන්ති ආව කියල. මෝඩ වැඩක් උනත් සමාජය විවිධාකාරයිනේ.

අපි කුඩා කාලයේදී ගැහැණු පිරිමි භේදයක් නැතුව බයිසිකල් පදින්න පුරුදුවෙනවා,  බයිසිකල් පදිනවා... ඉස්සර කෙල්ලන්ට වැඩිවිය පැමිණුනාම ඊටපස්සේ අම්මල තාත්තල බයිසිකල් පදින්න දෙන්නේ නෑ.. විද්‍යාත්මකව අමූලික බොරුවක් කියල ඔප්පු උනත් කන්‍යාපටලය ඕකට එක හේතුවක් වෙලා තිබුනා.දැන් නම් එහෙම විශ්වාස සමාජයෙන් ඈත් වෙනවා එන්න එන්නම. ඉස්සර සමහර වෙලාවට ගැහැණු ළමයි බයිසිකල් පදින එක සන්වරකමට ලාලිත්‍යයට හානියක් වෙනවා වගේ පොඩි මතයකුත් තිබ්බ නිසා එකෙනුත් කෙල්ලොන්ගේ බයිසිකල් පැදිල්ල අඩු උනා.  දැන් උනත් ගෑනුන්ගෙන් බොහොම සුළුතරයක් තමයි සමස්ථයක් එක්ක ගත්තම බයිසිකල් පදින්නේ . මෝටසයිකල් නම් දැන් සැලකියයුතු පිරිසක් පැද්දත් එකත් අඩුයි ඔක්කොම ගැහැනු එක්ක බැලුවොත් . කොහොම නමුත් කෙල්ලෝ ගෑණු උනාට පස්සෙත් පුෂ් බයිසිකල් පදිනවානම් එතන අපට ගොඩක් දුරට පේන කරුණක් තමයි ඒ කාන්තාවෝ සාපේක්ෂව අඩු ආදායම් මට්ටමක ඉන්නේ. අනිත් එක තමයි බොහෝදුරට එහෙම කරන්නේ බොහොම ක්‍රියාශීලී , ඕන දේකට පස්සට නොයන උදවිය. කෙටියෙන් කිව්වොත් Dare Devils ලා.

 ග්‍රාමීය  සමාජෙ ඉන්නකොට අහන්න දකින්න ලැබෙන දේවල් වලින් කිව්වොත් පවුල් උනාට පස්සෙත් බයිසිකල් පදින ගෑණු ගොඩක් දුරට පිට උන්ටත්  පදින්න හම්බවෙන ප්‍රවණතාව වැඩියි. වැටිලා තුවාල උනාට බයනැති, ලාමක කම  ගැන එච්චර තැකීමක් නොකරන , ක්‍රියාශීලී බව වැඩි කාන්තාවන්ගේ ලිංගික ක්‍රියාකාරීත්වයත් වැඩි ඇති මට හිතෙන විදියට. දුප්පත් කම හෝ අසරණ කම ඕකට උත්ප්‍රේරකයකුත් වෙනවා ඇති. මෙහෙම කිව්වා කියල හිතන්නෙපා මං මේ කියන්නේ ඔක්කොම උදවිය එහෙමයි කියල. එහෙම නොවෙන රත්තරන් ගෑණු අනන්තවත් ඉන්නවා. හැබැයි පොඩ්ඩක් කල්පනා කරලා බලන්න අරෙහෙම අය වැඩියි.

ආර්ථිකයේ පසුබෑමත් එක්කම, කාර්යබහුලත්වය වැඩි වෙනවත් එක්කම සහ ලීසිං කොම්පැනිකාරයන්ගේ වර්ධනයවීමත් සමගම හතු පිපෙන්නා වාගේ ස්කූටර් ( පුරුදු වචනෙන් කිව්වොත් ස්කූටි) වලින් ලංකාව පිරෙන්න පටන්ගත්තා . පාරෙ මගතොට යනකොට සමහර වෙලාවට  අපි ඔක්කොටම දකින්න හම්බවෙනවා  ස්කූටි බයිසිකලේ ඉස්සරහින් කාන්තාව වාඩි කරගෙන පිටිපස්සෙන් පිරිමියෙක් වාඩිවෙලා දෙන්නම බයිසිකලේ හැඩල් එක අල්ලාගෙන දෙපැත්තට වැනි වැනි , නිකං අතවරයක් කරන්න හදනවා වගේ දර්ශනයක්. අනේ ඉතිං ඒ අර කාන්තාවගේ ආදරණීය ස්වාමිපුරුෂයා එයාට ස්කූටිය පදින්න උගන්නනවා.

 දැන් ස්කූටි කතාව ඉස්සරහට ගිහිං ඒක ෆැෂන් එකක් වෙලා ඉවරයි. අමුතු විදියේ හෙල්මට් දාල ,සන්ග්ලාස් පොල්ලක් දාගෙන, ජැකට්ටවක් එහෙම ඇඳලා තමයි අපේ කාන්තාවෝ පාරෙ ස්කූටිය පදින්නේ. දැන් ස්කූටි පදින්නේත් නෑ හැමදාම , අලුතෙන් ආපු මොඩල් එකටත් මාරු වෙනවා ආර්ථික ශක්තිය වැඩි උදවිය. ඩියෝ ද අරකද මේකද කියල එන එව්වට. ස්කූටි ඩියෝ පැදගෙන යන "නිදහස්" ගෑනුන්ගෙන් දැන් පාරවල් පිරිලා. සමහරු නම් ජෙට් වගේ වෙට්ටුත් දාලා ස්කූටි පැදගෙන ගියාට , අනේ බහුතරය නම් පොඩ්ඩක් දෙපැත්තට වැනි වැනි පාරෙ වලකට වත් වෙට්ටුවක් දාන්න බයෙන් තමයි ගමන. 

ස්කූටියේ ගමන පටන්ගන්නේ කකුල් දෙකම බිම ගහගෙන  එයා බස් එකක් ගුවන්ගතකරනවා වගේ. නවත්තන්නෙත් එහෙමයි, බලපල්ලා බොරුද කියල. මං නං බොහොම පරෙස්සමට තමයි ස්කූටි කාන්තාවො පාරෙ යනකොට ඉස්සර කරන්නෙත්.

හුලං බැහැල හරි වෙනයම් දෝෂෙකට හරි ස්කූටියක් කාන්තාවක්ද සමග පාරෙ මග හිටියොත් උදව් කරන්න ඉදිරිපත්වෙන අයියලා බෝමයි . එ වෙලාවට තමයි අපේ එවුන්ගේ ඇති උත්තම, පරෝපකාර ගුණාංග ඉස්මතුවෙන්නෙ. අපි කරුමෙකටවත් මග නතර උනොත් බල්ලෙක් බලන්නේ නෑ. අපේ ගමට ආසන්න හංදියේ එ කාලේ එහෙමෙහෙ චැලියක ගිය කාන්තාවක් හිටිය. (එ කාලේ ස්කූටි නෑ) උන්දැට කොල්ලෝ කිව්වේ "චැලි අක්ක" කියල. චැලි අක්කා "අර ජාතියේ" එක්කෙනෙක්.

ස්කූටි වල තනියම නිදහසේ යන නිසාදෝ, සාරියක් ඇඳන් ගියොත් බඩ පේන නිසාදෝ, මොක ඇන්දත් උස සීට් එකේ ඉඳගෙන යනකොට පසු පෙදෙස ලොකුවට පේන නිසාදෝ මන්ද පිරිමින්ගේ බැල්ම නිරායාසෙන්ම ස්කූටි කාන්තාවන්ට යොමුවෙනව වැඩියි. ඒකමද මන්ද ඉස්කෝල මොන්ටිසෝරි ගාව පොඩි එවුන් ඉස්කෝලේ අරගෙන එන ස්කූටි අම්මලට බැල්ම දාන්න එන බඹරුත් වැඩියි. ඕක කිව්වා කියල තමුන්ගේ බිරිඳ, අක්ක, නංගි, නෑදෑ කව්රුහරි ස්කූටි පදින එවුන් රෙදි උස්සන් එන්න එපා මට කෙලින්න. මගෙත් එහෙම පවුලට සම්බන්දකම් තියන උදවිය ඉන්නවා .මම මේ  කියන්නේ ස්කූටි පදින චරිතවත් කාන්තාවෝ බොහොමයක් ඉන්නවා. හැබැයි "ට්‍රයි කලොත් බැරි නැති" උදවිය අරිට ටිකක් වැඩියි.

මම මෙතන මතුකරන්න හදන්නේ සමාජ ප්‍රශ්නයක්. ස්කූටි ලංකාවේ මේ තරම් වැඩි වෙන්න ලංකාවේ පවත්නා ආර්ථිකය බොහෝදුරට බලපාල තියනවා. ගෙදර මනුස්සය රස්සාවක් කරන (බිරිඳත් රස්සාවක් කරන උදවිය  ඉන්නවා) දරු පැටව් මොන්ටිසෝරි ඉස්කෝලේ යන පොඩි පවුලකට අද කාලේ ආර්ථික ප්‍රශ්න බෝමයි. ළමයින්ව මොන්ටිසෝරි, ඉස්කෝලේ ,උපකාරක පන්ති යවන්න අද ඕනෑතරම් ස්කූල් වෑන් , ත්‍රී වීල් තියනවා. ඒවායේ ළමයි ටික පිටත් කරන්න ලොකු ගාණක් වියදම් වෙනවා. පාරට ටවුමට සැරින්  සැරේට ත්‍රීවීල් වල යන්න ගියාම මාසෙකට ලොකු වියදමක්. බිරිඳත් රස්සාවකට ළඟකට යනවනම්  යන්න එන්න ලේසියි. ඔය කාරණා ඔක්කොමටික විශ්ලේෂණය කරල  තමයි ස්කූටියක් ගන්නේ.

ආ.. අනිත් එක සුළු මුදලක් දීල අනිත් ටික ෆිනෑන්ස් එකක් දාගත්තම මාසයක් ගානේ ගෙවාගෙන යන්න පුළුවන් වෙන එකත් පොඩි දෙයක්ද. එහෙම අරගෙන ඔන්න ස්වාමි පුරුෂයා බිරිඳට ට්‍රේනින් එක දීල ලයිසනුත් අරගෙනම දෙනවා. ලයිසන් නැතිඋනත් මොකද පොලිස්කාරයෝ ඔව්ව මුකුත් බලන්නේ නෑ ගෑණු පදින බයිසිකල් වල, අපේ එව්වා ඇද ඇද බැලුවට. බැලුවත් අඩුපාඩුවක් තිබුනත් කොමලපාරක් දැම්මම කුකුල් පොලිස්කාරයෝ(පොලිසියේ බහුතරය ඉන්නේ එහෙම එවුන්)   යන්න දෙනවා.  ලයිසන් නැති ස්කූටි අක්කලා නෝට් කරගෙන ඉඳල දැලේ දාගන්න පොලිස් කාරයොත් ඉන්නව. බලාගෙන ගියාම බහුතර ස්කූටි ළඳුන් ආර්ථිකමය කාරණා නිසාවටයි ස්කූටි පදින්නෙ.

ගෙවන්න ගන්න ස්කූටිය  අවුරුදු පහ ගෙවල ඉවරවෙනකොට එකත් ගෙවිල ඉවරවෙන්න ඇවිල්ල. මොකද ඔව්ව ඔක්කොම වගේ ඉන්දියන් නිෂ්පාදන. ඒක කීයකට හරි විකුණල හම්බවෙන ගානෙන් මූලික ගෙවීම කරල  තව එකක් ගන්නවා. ෆිනෑන්ස් කාරයොන්ට මේකෙන් හොද්ද බොරයි. තව ටික කාලයක් යනකොට අබලන් වෙච්ච  ස්කූටි සොහොන් දකින්න හම්බවෙයි. වැඩි වැඩියෙන් ඉස්සරහට කාන්තාවෝ ස්කූටි පදියි. "නිදහස් ළඳුන්" ප්‍රමාණයත් එන්න එන්න  වැඩි වෙයි. පවුල් සංස්ථා වල ගැටළුත් ඊට සාපේක්ෂව වැඩි වෙයි. හැමදාම වගේ තැලෙන සාමාන්‍ය පාන්තිකයො ඉස්සරහටත් තැලෙයි.